วันพฤหัสบดีที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2554

27: จุดเริ่มต้น...ประสบการณ์ธรรมของข้าพเจ้า

กำหนดการเข้าเยี่ยมกราบคารวะพ่อแม่ครูอาจารย์ของผม
(ไม่สงวนลิขสิทธิ์)

ภาคเช้า 05:00 ทำวัตรเช้า (ปัจจุบันเลื่อนเป็น 04:30)
ภาคค่ำ 19:00 ทำวัตรเย็น (ปัจจุบันเลื่อนเป็น 20:00)
ภาคดึก 22:00 เดินจงกรม


จันทร์เจ้า เช้านี้...งามบ่?
26-08-2011, 07:02 AM

ดร.นนต์: 26-08-2011, 10:25 AM  #4143
เมื่อคืนหลังจากคุณสาวกธรรม1 (อาบัง) มาพบผมและกลับไปแล้ว สักพักคุณโกศลได้พาญาติธรรมคหบดีผู้มีบุญลูกศิษย์พระอรหันต์หลวงพ่อกัญหาและหลวงพ่อจรัล ซึ่งเป็นสามีภรรยาคู่หนึ่งมาพบผม เพราะเธอเกิดปีติตั้งแต่ได้เห็นภาพผม เมื่อมาเจอกันแล้ว เธอปีติร้องไห้ระล่ำระลักแล้วกล่าวคำออกมาว่า เคยติดตามพ่อแม่ครูอาจารย์มาหลายภพแล้ว อาการดั่งนั้น เป็นคล้ายกันกับตอนที่ผมปีติเมื่อวันเหตุการณ์ปาฏิหารย์ที่ภูดานไหและการเข้าไปกราบเท้าพ่อแม่ครูอาจารย์อย่างที่เรารับรู้กันแล้ว อาการปีติและการขอกราบไหว้ของเธอ ทำให้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์กลั้นความปีติยินดีไม่ได้เช่นกัน

การที่ผมยกเอาเหตุการณ์ดังกล่าวมาบอกเล่าในที่สาธารณะเช่นนี้ ด้วยเหตุอันควรที่จะขอกล่าวว่า นี่มันใกล้จะถึงเวลาปี ...... มันขมวดเข้ามาแล้วหนอ พ่อแม่ครูอาจารย์ตามหาลูกศิษย์ ลูกศิษย์ตามหาพ่อแม่ครูอาจารย์ เพื่อนธรรมตามหาสหายธรรม....

จึงขอให้เหล่านักรบธรรม จงเร่งความเพียร จงเป็นคนที่ไร้สภาวะและเงื่อนไข ไร้กาลเวลา ไร้สถานที่ สะดวกเมื่อไหร่ ทำอะไรอยู่ ก็ขอให้มีสะติระลึกรู้และโน้มสู่การวิปัสสนาได้ตลอดเวลา สะสมวันละเล็กละน้อย เพื่อการทรงฌาน ทรงญาณ และเพื่อความไม่ประมาท เมื่อครบวงรอบของมัน สภาวะของจิตและกระแสของธรรมจะพัฒนาของมันไปเองเป็นอัตโนมัติ ผู้เข้าถึงกระแสธรรมและกระแสเย็นแล้ว จะมิมีวันไหลย้อนกลับไปสู่กระแสร้อนได้อีกเลย ถึงเองรู้เอง ขอจงพิจารณา มหาพิจารณา

ผู้ต้องการความช่วยเหลือในกาลข้างหน้ามีมากมายนัก เหล่านักรบธรรมจงเข้าสู่กระแสธรรมและกระแสเย็นแห่งพุทธะโดยเร็วกันทุกคนนะครับ

IT Man: 26-08-2011, 03:20 PM #4149
โมทนาสาธุและยินดีด้วยนะครับ ที่ได้พบเจอเพื่อนธรรมที่สำคัญมากๆอีกท่าน

วันนี้เป็นวันครบขวบที่ 2 คือวันที่ 14 ของผมแล้วหลังจากที่ไปพบพ่อแม่ครูอาจารย์ล่าสุด (12/8/54)


เช้ามืดของวันนี้ราวตี 5 ครึ่ง ผมได้เข้าใจเองเป็นปัจจัตตังแล้ว กับคำพูดหลายๆครั้งที่ท่านนนต์ได้กล่าวไว้ ตั้งแต่ตอนไปพบพ่อแม่ครูอาจารย์วาระที่ 1 (เข้าพรรษา)

ตอนนี้หายสงสัยและรู้สึกละอายในดวงจิต เมื่อนึกถึงคราไปพบพ่อครูอาจารย์ในวาระแรกอย่างสุดซึ้งจริงๆ

วันนี้ตื่นตี 4 ขึ้นมาอัตโนมัติ...ต่อเนื่องมาสองวันแล้ว (ทั้งๆที่ตั้งใจจะตื่นตี 5) หลังจากทำวัตรเช้าเสร็จ ได้เข้าสมาธิสงบเร็วมากๆเพียง 2-3 นาที จิตได้ระลึกถึงพ่อแม่ครูอาจารย์และขอขึ้นไปกราบสมเด็จพระสัมมาฯไล่เลียงมาตั้งแต่องค์ปฐมจนองค์ปัจจุบัน หลวงปู่...หลวงพ่อ พระอริยะสงฆ์...พระโพธิสัตว์ พระมหากษัตริย์ บิดามารดา ฯลฯ ทำไมเราอยากไปกราบท่านเยอะขนาดนี้...ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็เลยน้อมจิตพุ่งตรงไปยังภูดานไห...เพื่อนั่งต่อหน้าพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช อธิษฐานในใจว่า...

"พ่อแม่ครูอาจารย์เอ๊ย...มื่อนี่ลูกอยากขึ้นไปกราบสมเด็จองค์ปฐม สมเด็จพระองค์ปัจจุบันและพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ หลวงปู่ หลวงพ่อ พระอรหันต์ในแดนพระนิพพาน พระมหากษัตริย์ บิดามารดา ครูอุปัชฌา-อาจารย์ นึกใบหน้ากะบ่ไหวและบ่ฮู่ว่าไปฮอดไปถึงเพิ่นบ่...ลูกกะเกิดบ่ทันเพิ่นนำ ดังนั้น ลูกขอกราบพ่อแม่ครูอาจารย์แทนท่านทั้งหลายที่กล่าวมาแล่วทั้งหมด สิได้บ่?"

พออธิษฐานจบ...แล้วได้ยินในมโนคติว่า "ได้" เท่านั้นแหละครับ กายผมสั่นสะเทิ้มประหนึ่งว่าปฐวีจะไหว สั่นสะเทือนตามก็มิปาน ลมในกายนั้นก็พยายามจะออกมาทางหู ผิวหนังบนศรีษะมันตึงไปทั้งหมดเลย เป็นแบบนี้ประมาณ 2-3 นาที กายผมก็สงบมากๆ นั่งสมาธิต่อไปได้เรื่อยๆ พร้อมกับมาทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ โอ้หนอ...พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านทำไมถึงได้รัก ได้โปรด ได้เอ็นดูศิษย์ผู้เขลามาก มาไม่รู้กี่ภพกี่ชาตินับไม่ถ้วนเลยทีเดียวจริงๆหนอ...

นักรบธรรม IT Man


somlatri: 26-08-2011, 04:44 PM
ผมเองเวลากรรมฐานก็ระลึกถึงพ่อแม่ครูอาจารย์แห่งภูดานไหเสมอครับ นึกไม่ถึงว่าเราจะใช้วิธีเข้านมัสการแบบเดียวกันเลย สาธุ สาธุ สาธุ

ดร.นนต์: 26-08-2011, 06:03 PM
ผู้เข้าถึงแล้ว รู้เอง เห็นเอง ขออนุโมทนา

สมาชิกธรรม: 26-08-2011, 10:52 PM
โมทนาสาธุครับ.....ยินดีกับความก้าวหน้าอีกระดับหนึ่งครับ...สุดยอดไปเลย