วันนี้ (18 กย. 54) เวลาประมาณ 09.30 น. ขณะที่ผมกำลังอัญเชิญพระสมเด็จวัดระฆังเพื่อถ่ายภาพลงในเว็บบอร์ด ปรากฏว่า ดวงอาทิตย์ได้แผ่จ้าและทรงกลดวงใหญ่สวยงามมาก ผมจึงนึกขึ้นได้ว่า ผมคงต้องทำอะไรสักอย่าง จึงได้อัญเชิญสร้อยประคำเหล็กไหลไพลดำ ลูกแก้วสุริยเทพ ลูกแก้ววรรณะกษัตริย์ ลูกแก้วสุริยันจันทรา มาอาบแสงสุริยเทพ พร้อมกับทำการสรงน้ำสร้อยประคำเหล็กไหล และขอพุทธานุญาตอัญเชิญพระบารมีพระเบื้องบนแผ่ฉัพพรรณรังสี และเพิ่มพลังพุทธานุภาพ ธรรมานุภาพ สังฆานุภาพ และความเป็นสิริมงคล แก่วัตถุมงคล สรรพสัตว์ ญาติธรรม เหล่านักรบธรรม พ่อแม่ครูอาจารย์ ญาติพี่น้อง พระอาทิตย์ทรงกลดอยู่นานนับชั่วโมง จนกระทั่ง 10.30 น. จึงเลือนหายไป... ผมได้นั่งพิจารณาธรรมเช่นเดียวกันกับตอนที่อยู่ภูผาผึ้ง... ความปีติบางอย่าง เกิดขึ้น รู้แล้ว ก็ดับไป... ทุกอย่างมันก็เป็นอย่างนั้นเอง... เกิดมาหลายภพหลายชาติมันก็เป็นอย่างนั้นเอง... สภาวะบางอย่างมันก็เป็นอย่างนั้นเอง... คุณแม่ชมเคยบอกว่า สภาวะอย่างนั้น ใครจะเรียกอย่างไรก็ช่างมัน... รู้แล้วก็ปล่อยวาง...(ปริศนาแห่งสุริยเทพอาจมีอะไรบางอย่างกระมัง)
