ที่ดินที่แม่สอดแพงขึ้นๆทุกวันจากแสนเป็นล้าน ยิ่งกำลังจะยกเป็นเขตปกครองพิเศษ ก็ยิ่งแพงเข้าไปใหญ่ ทำให้หลายวันมานี้ผมเป็นกังวล ที่ไม่สามารถหาซื้อที่เก็บไว้ทำมาหากินในอนาคตเลย เหตุการณ์นี้...ช่างพอดีกับความอยากของผมจังเลยครับ
มีเรื่องเล่าต่อครับ...ในวันที่ทาสีห้องน้ำกับองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ท่านก็ได้ถามไถ่ถึงการงาน บ้านช่อง เป็นอย่างไรบ้าง ?
ในเรื่องงานผมก็บอกท่านว่าก็ดี เขาขึ้นเงินเดือนให้ปีละประมาณสองครั้ง และเกินเกณฑ์ความต้องการของกระผมไปนานแล้ว
ส่วนบ้านและที่ดินก็ได้อาศัยครอบครองแล้ว (พ้นขีดอันตราย)
ท่านก็ได้บอกต่อว่า การมีบ้านของญาติโยม ก็เปรียบเหมือนวัด...หากเป็นเจ้าอาวาส การจะสร้างหรือทำอะไรก็สะดวกดี...
ตามปกติฆราวาสที่ปฏิบัติธรรม มักจะได้ในสิ่งที่เจริญเสมอๆ
ผมก็ได้บอกท่านต่อว่า หากได้เพิ่มมาอีกก็ดีจะได้เหลือมากๆเพื่อจะสร้างกุศลต่อไปครับ หุหุ ฯลฯ
ก็คิดว่า หากเราหมั่นสร้างงานสร้างกุศลอย่างต่อเนื่อง ไม่ท้อถอย รับรองว่าทุกอย่างที่ปรารถนาจะตามมาอย่างแน่นอน ไม่ช้าก็เร็ว จึงอยากเอาชีวิตของผม ที่ดำเนินมาโดยเริ่มจากศูนย์ มีเพียงสองตา หนึ่งสมอง สองมือ และสองเท้าเท่านั้นที่พ่อแม่มอบให้
เป็นบทพิสูจน์ความสำเร็จและการกระทำ(กรรม)และความพยายามครับ
เช่นเดียวกับการสร้างวัดแห่งภูดานไห องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเปิดโอกาสให้เราได้สร้างบุญบารมีกับท่านอย่างเต็มที่
โดยเริ่มจากทรายเม็ดแรกๆในการสร้างรากฐาน ไม้เก่าแผ่นแรกๆในการสร้างกุฏิ มาบัดนี้เราก็เริ่มจะไปไกล
เรากำลังร่วมกันสร้างศาลาอันสง่างามหลังนี้ พร้อมกับการปฏิบัติธรรมสะสมบุญชำระกิเลสไปด้วย
จะมีสถานปฏิบัติธรรมที่ไหนอีกเล่า ที่เปิดโอกาสอันกว้างขวางให้เรากระทำได้เช่นนี้อีกเพื่อนธรรมทั้งหลาย
นำภาพหลังโปรยวัตถุมงคลลงเสาแต่ละต้น (เสาร์ที่ 21/09:45) มาฝากท่านนนต์
ได้นิมนต์องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ เมตตามาโปรดทางอากาศด้วย
ได้นิมนต์องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ เมตตามาโปรดทางอากาศด้วย
หัวมุมด้านซ้ายนี่แหละครับ
ต้นไม้ใหญ่ด้านหลังติดคลองส่งน้ำไปเมยที่ว่า
ภาพด้านใน
เคยอาศัยอยู่ห้องมุมบนด้านขวามือ
ภาพดวงอาทิตย์ระหว่างทำพิธี