ในช่วงเช้าวันศุกร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ 2555 ซึ่งเป็นวันที่ผมต้องเดินทางไปภูดานไห เนื่องในวาระมุทิตาสักการะพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ที่ผ่านมา เวลาประมาณหกโมงเช้าผมได้รับโทรศัพท์จากพี่เขยว่า พี่สาวของผมจะเข้าโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดมะเร็งเต้านม(ระยะแรก)ที่โรงพยาบาลเซนต์แมรี่ นครราชสีมา แบบเร่งด่วน แต่ผมมีโปรแกรมต้องเดินทางไปภูดานไห ผมจึงบอกพี่สาวว่า ผมไม่ได้อยู่ดูแลนะ และขอให้เธอเข้าโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดตามกำหนดเถิด แล้วผมจะภาวนาช่วย ขอให้ภาวนาพุทโธนะ เธอตอบตกลง
ความจริงแล้ว พี่สาวและพี่เขยของผมทั้งสองคน ต่างมีจิตใจใฝ่ในบุญกุศล มักเข้าวัดทำบุญและเจริญภาวนาอยู่เป็นประจำ อาจเนื่องจากครอบครัวของผมตั้งแต่ตายายพ่อแม่ของผม มักผูกพันอยู่กับวัด ตั้งแต่ยายของผมลงมา ท่านจะใส่บาตรไปจังหันและเพลอยู่ทุกวัน พอวันพระก็จะไปเจริญภาวนารักษาศีลนุ่งขาวห่มขาวที่วัด เมื่อถึงวันพระคราใดไม่ผมก็พี่สาวจะทำหน้าที่ถือเสื่อสาดหมอนไปส่งที่วัดในช่วงเย็นและไปรับในช่วงเช้าอยู่เป็นประจำ ซึ่งเป็นนิสสัยต่างจากคนอื่นๆ ต่อมาเมื่อประมาณหนึ่งปีที่ผ่านมา พี่สาวของผมเริ่มสนใจเข้าวัดเพื่อภาวนาถือศีลแปดเช่นเดียวกันกับแม่ของผม และเธอยังโชคดีที่สุดเมื่อได้พบและได้ไปปฏิบัติธรรมกับพ่อแม่ครูอาจารย์ระดับพระอริยเจ้าผู้สิ้นกิเลสแล้วคือ หลวงพ่อฉลวยแห่งวัดโคกปราสาทที่อยู่ห่างจากหมู่บ้านประมาณสิบกว่ากิโลเมตร หลวงพ่อฉลวยท่านมีอภิญญาสูง สามารถรู้วาระจิต รู้อดีตและอนาคตของผู้คน ท่านบอกพี่สาวผมไว้ล่วงหน้าแล้วว่า "แตงโมที่ปลูกไว้ก็งามดีดอก ได้เงินมากอยู่ แต่ก็เก็บเงินไว้รักษาตัวด้วยเด้อโยม" แล้วท่านได้สอนภาวนาให้พิจารณาถึงความตาย อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นอารมณ์ ให้พิจารณาร่างกายเป็นของไม่เที่ยง ไม่มีสิ่งใดเป็นของตนเองเลย โดยมีคำภาวนา "พุทโธ" เป็นหลัก พี่สาวของผมเคยเล่าให้ผมฟังว่า เมื่อภาวนาสมาธิครั้งแรกในชีวิตราวตีสี่เมื่อหนึ่งปีที่ผ่านมาก่อนพบกับหลวงพ่อฉลวย ปรากฏว่า จิตเธอสงบเร็วมากจนเกิดภาพนิมิตเห็นอดีตชาติของตัวเองเป็นภาพพระสงฆ์และแม่ชีสลับกัน นั่นจึงเป็นกำลังใจให้เธอมุ่งปฏิบัติธรรมมาจนถึงปัจจุบัน
ท่านทั้งหลาย เมื่อครั้งแรกที่เธอเริ่มสัมผัสก้อนเนื้อร้ายที่เต้านมเมื่อไม่นานมานี้ เธอไม่ประมาทจึงไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา หมอวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง เธอตกใจเล็กน้อย แต่ด้วยคุณแห่งการภาวนาและพิจารณาสังขารอยู่เป็นประจำ จึงช่วยระงับความวิตกของเธอลงได้ เธอเริ่มพิจารณาถึงเรื่องของกรรมที่ต้องชดใช้ ต่อมาหมอได้นัดให้เธอมาตรวจอีกครั้งเพื่อผ่าตัดเอาก้อนเนื้อออก(ยังไม่ตัดเต้านม) และเพื่อจะนำเอาก้อนเนื้อไปตรวจอีกครั้ง ปรากฏว่าในขณะที่หมอผ่าตัดอยู่นั้น มีดผ่าตัดคมๆไม่สามารถกรีดผิวหนังเธอเข้าไปได้ เธอได้ยินหมอเรียกให้พยาบาลเอามีดเล่มใหม่มาให้พร้อมกับพูดว่า "ผ่าไม่เข้า" เมื่อเปลี่ยนมีดเล่มใหม่แล้วก็ยังไม่สามารถกรีดเข้าอีก จนกระทั่งเล่มที่สามจึงสามารถผ่าได้ เธอเล่าให้ผมฟังว่า เธอภาวนา "พุทโธ" อยู่ตลอดเวลา จึงเป็นความมหัศจรรย์ครั้งแรก
ต่อมา เมื่อทราบผลชัดเจนแล้วว่า เธอเป็นมะเร็งร้ายในระยะแรก เธอจึงตัดสินใจเข้าไปผ่าตัดด่วนที่โรงพยาบาลเซนต์แมรีนครราชสีมา ในวันศุกร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา พร้อมทั้งได้โทรศัพท์มาแจ้งผม พร้อมกับขอให้ผมภาวนาช่วยเธอด้วย ผมบอกให้เธอภาวนาและอุทิศบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ให้ระลึกถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ และพ่อแม่ ครูอาจารย์ ขอบุญกุศลทั้งหลายที่ได้บำเพ็ญมาแล้วจงมาระงับความเจ็บปวดทั้งหลายด้วย ผมบอกเธอว่า แม้ผมจะเดินทางไปภูดานไห แต่ผมจะภาวนาช่วยในตอนผ่าตัดนะ เธอรับทราบ ต่อมาประมาณบ่ายสามโมง เธอได้เข้าห้องผ่าตัดและเป็นเวลาเดียวกันกับผมส่งจิตอธิษฐานไปช่วยเธอ ขณะที่ตัวเธอก็ได้ภาวนา "พุทโธ" อยู่ตลอดเวลา เมื่อพยาบาลนำเครื่องวัดหัวใจที่ใช้ในการผ่าตัด ปรากฏว่า เครื่องวัดมีไฟเข้าปรกติ แต่เข็มวัดหรือตัวเลขวัดและคลื่นวัดไม่ทำงาน หยุดนิ่งเฉยอยู่อย่างนั้น พยาบาลและหมอต่างสาละวนว่าเกิดอะไรขึ้น พยาบาลเอ่ยปากถามพี่สาวผมว่า ป้าๆมีของดีของขลังอะไรอยู่ในตัวหรือเปล่า พี่สาวผมตอบว่า ไม่มีอะไรคุณหมอ จนเวลาล่วงเลยคือยานอนหลับออกฤทธิ์ไม่รู้สึกตัว หมอพยาบาลจึงลงมือผ่าตัดได้ นั่นจึงเป็นสิ่งมหัศจรรย์ครั้งที่สอง
ต่อมา เมื่อผ่าตัดเสร็จแล้ว หมอให้เธอมาพักผ่อนในห้องพิเศษเหมือนคนไข้ทั่วๆไป แต่ปรากฏว่า เธอไม่มีอาการเจ็บปวดหรือเป็นไข้ใดๆเลย หมอมาตรวจมาวัดทุกครั้งก็ได้คำตอบว่า ปรกติเหมือนคนทั่วไป หน้าตาก็แจ่มใส กินอาหารได้มากกว่าปรกติ แผลก็หายเร็วผิดปรกติ จนหมอสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น หรือเป็นการผ่าตัดเอาเต้านมออกโดยไม่ได้เป็นเนื้อร้ายหรือไม่ เนื่องจากหมอที่โรงพยาบาลแห่งนี้เอาผลมาจากโรงพยาบาลแรกโดยไม่ได้ตรวจซ้ำ จึงเกิดความโกลาหลเล็กน้อย เมื่อผมเดินทางกลับจากภูดานไหเมื่อวันอาทิตย์ที่ 5 กพ. แล้ว ผมได้ไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล พร้อมกับอธิษฐานจิตช่วยรักษาเธอด้วย "พลังแฝง" ที่มีอยู่ในตัวผม เธอโน้มจิตรับพลังบางอย่างที่วิ่งไปทั่วร่างของเธอด้วยอาการปีติ เธอยิ้มพยักหน้าพร้อมกับพูดกับผมว่า ...(ขอสงวนรายละเอียด) เพราะเป็นการรับรู้ด้วยกันสองคนเป็นปัตจัตตัง ผมบอกให้เธอภาวนาและแผ่บุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรว่า เธอได้ชดใช้กรรมให้แล้วนะ ต่อไปจะขอภาวนาให้ถึงที่สุดแห่งความพ้นทุกข์ในชาตินี้ไปเลย (เธอปวารนาตัวว่า หากผมออกบวช เธอจะติดตามไปภาวนาด้วย)
ท่านทั้งหลาย ในวันต่อมา เธอเล่าให้ผมฟังว่า ช่วงตีสามเธอได้ลุกขึ้นมาภาวนาบนเตียงคนไข้จนถึงเกือบสว่าง ได้ปรากฏภาพนิมิตขึ้นมาว่า เธอเห็นผู้หญิงผมยาวมายืนหน้าเศร้าอยู่ข้างเตียง ผมจึงบอกให้เธออุทิศบุญให้เขานะ เขาคงมาขอส่วนบุญ คืนต่อมาขณะที่เธอนั่งภาวนาเหมือนเดิม ปรากฏเห็นเด็กหนุ่มมีเลือดเต็มศรีษะยืนอยู่ข้างเตียงอีก พร้อมกับเห็นภาพคนนอนตายอยู่ข้างโรงพยาบาล เธอจึงได้อุทิศแผ่บุญกุศลไปให้ เมื่อมีญาติๆมาเยี่ยมต่างก็แปลกใจว่า ทำไมเธอไม่เหมือนคนไข้ แถมยังมีหน้าตาสดชื่นผ่องใสอยู่ แถมยังมาโปรดดวงวิญญาณอีกต่างหาก
อนึ่ง ในขณะที่ผมอยู่ที่ภูดานไห เมื่อเวลาพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช พาสวดมนต์ทำวัตรเย็น ผมได้โน้มจิตขออัญเชิญคำสวดของพ่อแม่ครูอาจารย์ไปคลุมห้องพักของเธอตลอดเวลา ขณะเดียวกันขณะที่ผมนั่งภาวนาสมาธิ ผมก็จะส่งจิตไปยืนภาวนาอยู่ข้างเตียงเธอ เมื่อคราใดที่ผมเดินจงกรม ผมก็จะกำหนดจิตไปเดินจงกรมรอบเตียงเธอ พร้อมกับขอแสงสว่างแห่งพระพุทธองค์ส่องสว่างไสวไปทั่วห้องทุกคืน แม้ผลจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ก็ตาม แต่ผมก็ได้กระทำด้วยจิตอันบริสุทธิ์ และก็สามารถรับรู้มิติและคลื่นบางอย่างได้ ผมจึงไม่สามารถอธิบายไปได้มากกว่านี้
ท่านทั้งหลาย ที่ผมนำเอาเรื่องราวนี้มาเล่าสู่กันฟัง เพื่อให้พวกเราได้ตระหนัก และเชื่อมั่นในคุณพระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ และขอให้เชื่อมั่นในพลานุภาพแห่งคำภาวนา "พุทโธ" นั้น ช่างยิ่งใหญ่จริงหนอ ไม่มีสิ่งใดมาเสมอเหมือนอีกแล้ว และขอให้เชื่อในเรื่องบุญกุศลหรือแม้แต่การอุทิศแผ่บุญกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรหรือดวงจิตดวงวิญญาณต่างๆนั้น ช่างปีติสุขจริงหนอ ธรรมะโอสถนั้น สามารถระงับความเจ็บปวดได้จริงหนอ นี่คือผลของการเจริญภาวนา "พุทโธ" และวิปัสสนาญาณตามคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์และพระพุทธองค์ จึงส่งผลอย่างที่ผมกล่าวมาแล้ว จึงขออนุโมทนากับผู้ที่ได้อ่านเจอข้อความนี้ทุกท่านเทอญ
ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
11 กุมภาพันธ์ 2555
...........................ความจริงแล้ว พี่สาวและพี่เขยของผมทั้งสองคน ต่างมีจิตใจใฝ่ในบุญกุศล มักเข้าวัดทำบุญและเจริญภาวนาอยู่เป็นประจำ อาจเนื่องจากครอบครัวของผมตั้งแต่ตายายพ่อแม่ของผม มักผูกพันอยู่กับวัด ตั้งแต่ยายของผมลงมา ท่านจะใส่บาตรไปจังหันและเพลอยู่ทุกวัน พอวันพระก็จะไปเจริญภาวนารักษาศีลนุ่งขาวห่มขาวที่วัด เมื่อถึงวันพระคราใดไม่ผมก็พี่สาวจะทำหน้าที่ถือเสื่อสาดหมอนไปส่งที่วัดในช่วงเย็นและไปรับในช่วงเช้าอยู่เป็นประจำ ซึ่งเป็นนิสสัยต่างจากคนอื่นๆ ต่อมาเมื่อประมาณหนึ่งปีที่ผ่านมา พี่สาวของผมเริ่มสนใจเข้าวัดเพื่อภาวนาถือศีลแปดเช่นเดียวกันกับแม่ของผม และเธอยังโชคดีที่สุดเมื่อได้พบและได้ไปปฏิบัติธรรมกับพ่อแม่ครูอาจารย์ระดับพระอริยเจ้าผู้สิ้นกิเลสแล้วคือ หลวงพ่อฉลวยแห่งวัดโคกปราสาทที่อยู่ห่างจากหมู่บ้านประมาณสิบกว่ากิโลเมตร หลวงพ่อฉลวยท่านมีอภิญญาสูง สามารถรู้วาระจิต รู้อดีตและอนาคตของผู้คน ท่านบอกพี่สาวผมไว้ล่วงหน้าแล้วว่า "แตงโมที่ปลูกไว้ก็งามดีดอก ได้เงินมากอยู่ แต่ก็เก็บเงินไว้รักษาตัวด้วยเด้อโยม" แล้วท่านได้สอนภาวนาให้พิจารณาถึงความตาย อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นอารมณ์ ให้พิจารณาร่างกายเป็นของไม่เที่ยง ไม่มีสิ่งใดเป็นของตนเองเลย โดยมีคำภาวนา "พุทโธ" เป็นหลัก พี่สาวของผมเคยเล่าให้ผมฟังว่า เมื่อภาวนาสมาธิครั้งแรกในชีวิตราวตีสี่เมื่อหนึ่งปีที่ผ่านมาก่อนพบกับหลวงพ่อฉลวย ปรากฏว่า จิตเธอสงบเร็วมากจนเกิดภาพนิมิตเห็นอดีตชาติของตัวเองเป็นภาพพระสงฆ์และแม่ชีสลับกัน นั่นจึงเป็นกำลังใจให้เธอมุ่งปฏิบัติธรรมมาจนถึงปัจจุบัน
ท่านทั้งหลาย เมื่อครั้งแรกที่เธอเริ่มสัมผัสก้อนเนื้อร้ายที่เต้านมเมื่อไม่นานมานี้ เธอไม่ประมาทจึงไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา หมอวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง เธอตกใจเล็กน้อย แต่ด้วยคุณแห่งการภาวนาและพิจารณาสังขารอยู่เป็นประจำ จึงช่วยระงับความวิตกของเธอลงได้ เธอเริ่มพิจารณาถึงเรื่องของกรรมที่ต้องชดใช้ ต่อมาหมอได้นัดให้เธอมาตรวจอีกครั้งเพื่อผ่าตัดเอาก้อนเนื้อออก(ยังไม่ตัดเต้านม) และเพื่อจะนำเอาก้อนเนื้อไปตรวจอีกครั้ง ปรากฏว่าในขณะที่หมอผ่าตัดอยู่นั้น มีดผ่าตัดคมๆไม่สามารถกรีดผิวหนังเธอเข้าไปได้ เธอได้ยินหมอเรียกให้พยาบาลเอามีดเล่มใหม่มาให้พร้อมกับพูดว่า "ผ่าไม่เข้า" เมื่อเปลี่ยนมีดเล่มใหม่แล้วก็ยังไม่สามารถกรีดเข้าอีก จนกระทั่งเล่มที่สามจึงสามารถผ่าได้ เธอเล่าให้ผมฟังว่า เธอภาวนา "พุทโธ" อยู่ตลอดเวลา จึงเป็นความมหัศจรรย์ครั้งแรก
ต่อมา เมื่อทราบผลชัดเจนแล้วว่า เธอเป็นมะเร็งร้ายในระยะแรก เธอจึงตัดสินใจเข้าไปผ่าตัดด่วนที่โรงพยาบาลเซนต์แมรีนครราชสีมา ในวันศุกร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา พร้อมทั้งได้โทรศัพท์มาแจ้งผม พร้อมกับขอให้ผมภาวนาช่วยเธอด้วย ผมบอกให้เธอภาวนาและอุทิศบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ให้ระลึกถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ และพ่อแม่ ครูอาจารย์ ขอบุญกุศลทั้งหลายที่ได้บำเพ็ญมาแล้วจงมาระงับความเจ็บปวดทั้งหลายด้วย ผมบอกเธอว่า แม้ผมจะเดินทางไปภูดานไห แต่ผมจะภาวนาช่วยในตอนผ่าตัดนะ เธอรับทราบ ต่อมาประมาณบ่ายสามโมง เธอได้เข้าห้องผ่าตัดและเป็นเวลาเดียวกันกับผมส่งจิตอธิษฐานไปช่วยเธอ ขณะที่ตัวเธอก็ได้ภาวนา "พุทโธ" อยู่ตลอดเวลา เมื่อพยาบาลนำเครื่องวัดหัวใจที่ใช้ในการผ่าตัด ปรากฏว่า เครื่องวัดมีไฟเข้าปรกติ แต่เข็มวัดหรือตัวเลขวัดและคลื่นวัดไม่ทำงาน หยุดนิ่งเฉยอยู่อย่างนั้น พยาบาลและหมอต่างสาละวนว่าเกิดอะไรขึ้น พยาบาลเอ่ยปากถามพี่สาวผมว่า ป้าๆมีของดีของขลังอะไรอยู่ในตัวหรือเปล่า พี่สาวผมตอบว่า ไม่มีอะไรคุณหมอ จนเวลาล่วงเลยคือยานอนหลับออกฤทธิ์ไม่รู้สึกตัว หมอพยาบาลจึงลงมือผ่าตัดได้ นั่นจึงเป็นสิ่งมหัศจรรย์ครั้งที่สอง
ต่อมา เมื่อผ่าตัดเสร็จแล้ว หมอให้เธอมาพักผ่อนในห้องพิเศษเหมือนคนไข้ทั่วๆไป แต่ปรากฏว่า เธอไม่มีอาการเจ็บปวดหรือเป็นไข้ใดๆเลย หมอมาตรวจมาวัดทุกครั้งก็ได้คำตอบว่า ปรกติเหมือนคนทั่วไป หน้าตาก็แจ่มใส กินอาหารได้มากกว่าปรกติ แผลก็หายเร็วผิดปรกติ จนหมอสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น หรือเป็นการผ่าตัดเอาเต้านมออกโดยไม่ได้เป็นเนื้อร้ายหรือไม่ เนื่องจากหมอที่โรงพยาบาลแห่งนี้เอาผลมาจากโรงพยาบาลแรกโดยไม่ได้ตรวจซ้ำ จึงเกิดความโกลาหลเล็กน้อย เมื่อผมเดินทางกลับจากภูดานไหเมื่อวันอาทิตย์ที่ 5 กพ. แล้ว ผมได้ไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล พร้อมกับอธิษฐานจิตช่วยรักษาเธอด้วย "พลังแฝง" ที่มีอยู่ในตัวผม เธอโน้มจิตรับพลังบางอย่างที่วิ่งไปทั่วร่างของเธอด้วยอาการปีติ เธอยิ้มพยักหน้าพร้อมกับพูดกับผมว่า ...(ขอสงวนรายละเอียด) เพราะเป็นการรับรู้ด้วยกันสองคนเป็นปัตจัตตัง ผมบอกให้เธอภาวนาและแผ่บุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรว่า เธอได้ชดใช้กรรมให้แล้วนะ ต่อไปจะขอภาวนาให้ถึงที่สุดแห่งความพ้นทุกข์ในชาตินี้ไปเลย (เธอปวารนาตัวว่า หากผมออกบวช เธอจะติดตามไปภาวนาด้วย)
ท่านทั้งหลาย ในวันต่อมา เธอเล่าให้ผมฟังว่า ช่วงตีสามเธอได้ลุกขึ้นมาภาวนาบนเตียงคนไข้จนถึงเกือบสว่าง ได้ปรากฏภาพนิมิตขึ้นมาว่า เธอเห็นผู้หญิงผมยาวมายืนหน้าเศร้าอยู่ข้างเตียง ผมจึงบอกให้เธออุทิศบุญให้เขานะ เขาคงมาขอส่วนบุญ คืนต่อมาขณะที่เธอนั่งภาวนาเหมือนเดิม ปรากฏเห็นเด็กหนุ่มมีเลือดเต็มศรีษะยืนอยู่ข้างเตียงอีก พร้อมกับเห็นภาพคนนอนตายอยู่ข้างโรงพยาบาล เธอจึงได้อุทิศแผ่บุญกุศลไปให้ เมื่อมีญาติๆมาเยี่ยมต่างก็แปลกใจว่า ทำไมเธอไม่เหมือนคนไข้ แถมยังมีหน้าตาสดชื่นผ่องใสอยู่ แถมยังมาโปรดดวงวิญญาณอีกต่างหาก
อนึ่ง ในขณะที่ผมอยู่ที่ภูดานไห เมื่อเวลาพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช พาสวดมนต์ทำวัตรเย็น ผมได้โน้มจิตขออัญเชิญคำสวดของพ่อแม่ครูอาจารย์ไปคลุมห้องพักของเธอตลอดเวลา ขณะเดียวกันขณะที่ผมนั่งภาวนาสมาธิ ผมก็จะส่งจิตไปยืนภาวนาอยู่ข้างเตียงเธอ เมื่อคราใดที่ผมเดินจงกรม ผมก็จะกำหนดจิตไปเดินจงกรมรอบเตียงเธอ พร้อมกับขอแสงสว่างแห่งพระพุทธองค์ส่องสว่างไสวไปทั่วห้องทุกคืน แม้ผลจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ก็ตาม แต่ผมก็ได้กระทำด้วยจิตอันบริสุทธิ์ และก็สามารถรับรู้มิติและคลื่นบางอย่างได้ ผมจึงไม่สามารถอธิบายไปได้มากกว่านี้
ท่านทั้งหลาย ที่ผมนำเอาเรื่องราวนี้มาเล่าสู่กันฟัง เพื่อให้พวกเราได้ตระหนัก และเชื่อมั่นในคุณพระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ และขอให้เชื่อมั่นในพลานุภาพแห่งคำภาวนา "พุทโธ" นั้น ช่างยิ่งใหญ่จริงหนอ ไม่มีสิ่งใดมาเสมอเหมือนอีกแล้ว และขอให้เชื่อในเรื่องบุญกุศลหรือแม้แต่การอุทิศแผ่บุญกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรหรือดวงจิตดวงวิญญาณต่างๆนั้น ช่างปีติสุขจริงหนอ ธรรมะโอสถนั้น สามารถระงับความเจ็บปวดได้จริงหนอ นี่คือผลของการเจริญภาวนา "พุทโธ" และวิปัสสนาญาณตามคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์และพระพุทธองค์ จึงส่งผลอย่างที่ผมกล่าวมาแล้ว จึงขออนุโมทนากับผู้ที่ได้อ่านเจอข้อความนี้ทุกท่านเทอญ
ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
11 กุมภาพันธ์ 2555
ขอแสดงความยินดีกับพี่สาวที่ผลของการผ่าตัดออกมาด้วยดีครับ
ขอพระพุทธานุภาพ พระธรรมานุภาพ พระสังฆานุภาพ โปรดคุ้มครองให้พี่สาว
มีสุขภาพแข็งแรงและความเจริญในธรรมเร็ววันเทอญฯ
เมื่อวาระมุทิตาสักการะแด่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ก็ได้พูดคุยกันเรื่องพระคาถาที่สั้นและดีที่สุดครับ
ไม่มีพระคาถาใดจะมีพลานุภาพและศักดิ์สิทธิ์เท่า "พุทโธ" อีกแล้ว
พ่อแม่ครูอาจารย์สายกัมมัฏฐานก็ใช้คำภาวนา "พุท-โธ" กำหนดลมหายใจ "เข้า-ออก"
หรือเดินจงกรมก้าวเท้า "ซ้าย-ขวา" ครับ
