กาลอันสมควรที่พระพุทธเจ้าจะลงไปตรัสรู้
ในกาลนั้น
อายุขัยของมนุษย์ จะต้องไม่มากกว่าหนึ่งแสนปีขึ้นไป
และไม่น้อยกว่าหนึ่งร้อยปีลงมาเพราะถ้ามนุษย์มีอายุมากกว่าหนึ่งแสนปี ความแก่ความตายไม่ค่อยจะบังเกิดปรากฏให้เห็น บรรดาสรรพสัตว์ฟังพระธรรมเทศนาแล้ว ไม่เห็นสังขารเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ก็จะไม่เชื่อถือพระธรรม มรรคผลก็จะไม่บังเกิดขึ้น และพระธรรมเทศนาก็จะไร้ประโยชน์
อีกประการหนึ่ง ถ้ามนุษย์มีอายุขัยน้อยกว่าหนึ่งร้อยปีลงมา ก็หาเป็นการสมควรที่พระพุทธเจ้า จะลงไปตรัสรู้ไม่ เพราะสรรพสัตว์พวกนี้ จะมีกิเลสหนากล้านัก จะรับโอวาท หรือเชื่อถือแต่เพียงต่อหน้าเท่านั้น พอลับหลังก็ลืมโอวาทสั่งสอนเสีย รับศีลไปประเดี๋ยวก็ทิ้งศีลเสีย ไม่ผิดอะไรกับรอยขีดในน้ำ
ดังนั้น เวลาที่เหมาะสำหรับการลงไปตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าก็คือ ในระหว่างที่มนุษย์มีอายุขัยตั้งแต่หนึ่งแสนปีลงมา และไม่ต่ำไปกว่าหนึ่งร้อยปี (ต้องเป็นอายุขัยลดลงเท่านั้น).
